ADİL BOZKURT

1-

OSMAN BOLULU
        
Adil BOZKURT

Kimi bireysellikler vardır; ele avuca sığmaz. Aklınızı yormazlar da aklınıza getirdiğinizde bu kişilikler, hani denir ya hangi öndeliklerini ele almanız gerekeceğinde duraksarsınız. Giriş için denilecekleri; sonrasındaki diyeceklerinizi önceye/sonraya almada ikirciklenirsiniz.  Öte yandan da bakarsınız; işinizin bu evresinde bile o kişi hakkında yazacağınız yazının, yazı daha ortada bile yokken, yazılmamışken gönlünüzün aydınlandığını duyumsarsınız bir de. İşte bu türden bir değerleme yazısının başında olmanın tadındayım Osman Bolulu için bir yazı yazmanın öncesinde…

Osman Bolulu; Türkçenin arı duru düzeyde daha da varsıllaşmasının; Türkçe konuşmanın, Türkçe yazmanın tutkunudur. Yetmez; bilinçli ve de yöntemli savaşımcısıdır. Birikimli bir Türkçecidir en ilkin. Öz Türkçecilik O’nda içkindir; bireyselliğinin, düşünürlüğünün, yazarlığının ayrılmazı değil tümleyenidir. Bireydeki bu ölçekli bir olguyu azımsayamayız. Her benim diyenin, arı dil konusunda kendilerini öne çıkaranların yapabileceklerinden de değildir bu türden kararlılık. Çokçası sözde Türkçe yanlısı(!) olanlardan; otuz kırk yıl öncesinde Arapçanın ‘edebiyat’ını kaldırmış atmışlardı yazınsal, sözel kullanımlarından. Gün mü döndü devran mı değişti bilinmez bu kez de Türkçe ‘yazın’ demeyi bıraktılar, Arapçasına döndüler; Türkçeci olduklarını sandıra sandıra; hem de gözümüzün içine baka baka… En iyi tanıtım;  bir kişinin ne türden birey olduğunu belirlemek yerine o kişinin ne türden biri olmadığını açıklamaktır bize göre. Şimdi diyebilirim; Bolulu, Türkçeciliğin dönekçisi değildir. Türkçenin ulus kalmadaki yeri doldurulamaz değerinin bilenidir. Bu demek; eğitimci yazarımız ulusalcıdır.

Türkçeyi güzelliği ile sevdirmede, türetkenliği ile kazandırma ve de kullandırmada yetkedir. İncelenen örünün ayrıştıranlarını sezdirmede, buldurmada; öğrencinin bu alanlı yeteneğinin geliştirilmesinde örnek eğitimcidir. Türkçe derslerinin salt bilme erekli olmadığında bilinçli; resim gibi müzik gibi ‘yapabilme’ ile bunlara yaslandırılmış istendik davranışların kazandırılmasında ilkelidir. Ayrıca, bu konularda, öğretmenlerin yararlanacakları yazılı başvuru kaynakların da üretenidir.

Osman Bolulu; arı duru Türkçe yanlısı ve de dile dayalı alanda yetkin bir eğitimci olarak; gerek Türkçe öğretmenliği, gerek eğitim yöneticiliği ile Bakanlık mü-fetişliği görevlerindeki çalışmalarında eğitimbilimsel ilkelerin örnek düzeyde uygulayanı, ortam oluşturanı ve de denetleyip değerlendireni olmuştur.

Osman Bolulu için söz söylemede öne alacaklarımızdan bir başka boyutlu yanı da yazarlığıdır. Daha çok dizin, deneme, öykü türünde olmak üzere, bizim bildiğimiz on sekiz yapıtı vardır. Türkçenin, kendine özgülediği biçeminde, en akıcı ve de okunucu yazarlarındandır. Dili zorlamasızdır yazarın. Suyu akarında tutan bahçıvana benzer demeleri. Anadolu’da bir söz vardır: “Hey yılanı yılanı; tüyünce okşa yılanı.” Bolulu’nun yazmaları başındaki dil kullanımı arı dil bağlamında ‘tüyünce’dir, genel geçerler içinde ‘yolunca’dır. Ama karşısında olanlar; çağdışılıklar içinde kalan, düşünce çarpıklıkları öne çıkan ya da devrim karşıtı eylemliler iseler, bu özelliklerini görmezden gelmeye yakın olmaz;  tüyüne teleğine aldırmadan der diyeceğini. Gönül kırmamak gibi, ne olur ne olmaz gibi küçücük tepeciklerin duldasına düşürmez yazacaklarını.

Salt, yeri nedeniyle çok sıkıştırılmış bu yazımızın daha girişindeki tümcede bir halk deyimi var yukarda: “ele avuca sığmaz”lık. Bu türden belirlememizin de üstü örtülü kalmamalı: Osman Bolulu’nun yazarlığında da; toplumsal yaşamının evrelerinde de öne çıkar halkın demesiyle ele avuca sığmazlık… Anadolu’nun kıyıya yakın düşer bir içerlek ilçesine, Bolulu’nun yıllar önce okul müdürlüğü yaptığı bir ilçeye düşmüştü yolum. Yirmi, yirmi beş yıl önce ayrıldığı o ilçede; eğitim çevrelerinde de, halk içinde de gönül verenlikler ölçeğinde “ele avuca sığmaz”lıklarıyla anılıyordu Osman Bolulu, özlemle aranıyordu.

Saygıdeğer gönüldeşim Osman Bolulu’nun daha uzun yıllar nice özlü yapıtlar vermesini bekleriz.    

2-